Blog: De (on)aangename aanname
Vragen kunnen zo verhelderend werken, je wordt genoodzaakt om een vertaling naar woorden te vinden voor wat je voelt en/of ervaart. Het geeft inzicht in hoe je ergens over denkt en je gedachtegangen.
Voeding, wat mag? Wat niet? Wat mogen jouw kinderen wel en niet eten? Wat is goed? Wat is slecht?
Dit is een greep uit vragen die ik krijg …
of reacties, ‘Ohhh dus ik doe het al jaren verkeerd?!’, ‘Sorry hoor, maar ik heb een slechte taart gemaakt, wil jij dat wel?!’ en ‘Goh.. wat slecht van mij!’
Hmmm verkeerd, slecht… voor mijn gevoel hebben deze woorden een zwaardere lading, dan dat daadwerkelijke stukje taart met bijvoorbeeld die geraffineerde suikers. Want wat vertel je je lijf als je zegt dat je het altijd verkeerd hebt gedaan? Of als je je dan een keer laat gaan, dat dat echt heel erg slecht van en voor je is?
Wat neem je tot je? De werkelijke voedingswaarden of het oordeel dat je hierover hebt?
Wat thuis ons streven is: Wij proberen zo min mogelijk geraffineerde suikers in onze dagelijkse voeding te hebben, we letten op gluten, koemelk en de ‘slechter’ gewaardeerde E-nummers. Vers vinden wij heel belangrijk, proberen te eten naar het seizoen. En ik heb het liefst dat wat ik koop binnen een week bedorven zou zijn als het niet op gaat… zo min mogelijk spullen die er over 3 jaar nog precies hetzelfde uitzien. Dit is even een rijtje van wat concrete handelingen.
Wat wij vooral hopen mee te geven aan onze kinderen is dat eten een beleving, ervaring is. Daarbij vinden wij een uitgebreid en uitgebalanceerd voedselaanbod, kennis, ervaring en vooral eigenbeleving heel belangrijk. Zodat de kinderen zelf bewuste keuzes weten te maken. Wat we niet willen is dat we een hele lading aan meningen, aannames, negatieve energie en frustraties meegeven over bijvoorbeeld een stuk taart, koekje of snoepje.
Sommige producten halen wij niet in huis, dat betekend echter niet dat ze het niet een keer mogen eten als ze het bij iemand anders krijgen. Dat ik dat stuk, zo genoemde slechte taart, wel gewoon eet. En dat we best een keer friet halen.
Ik merk dat mijn lijf mij heel sterk weet te vertellen wat het wel en niet nodig heeft. Dat, nu ik ruim een jaar zo min mogelijk geraffineerde suikers eet, ik dit als heel prettig ervaar. Ook, of misschien wel liever gezegd, juíst de kinderen weten heel goed wat hun lijf hen verteld. Hier samen naar luisteren is heel leerzaam. Zo maak ik vaak iedere ochtend drie verschillende ontbijtjes, wordt met smaak en zonder gedoe het bord leeggegeten en kijkend naar wat ze eten in combinatie met kennis zijn dit heel gezonde maaltijden.
Wat vertel jij je lijf? … en wat vertelt jouw lijf jou? Wat is kennis en wat zijn aannames? Aangename aannames en onaangename aannames.
Luister… wat vertelt jouw lijf jou? Wat weet jij?