Blog: Als eten voeden wordt
Goed gevulde tassen sjouwen we iedere vrijdag mee van de markt naar huis. Groenten, fruit, noten, verse vis, meel, e-nummer vrije broden. Ook al staat onze broodbakmachine met regelmaat op ons aanrecht een heerlijk nieuw brood te produceren, broodbakken is een nauwkeurige aangelegenheid. En dat is best lastig voor iemand die de neiging heeft elk recept altijd een beetje anders te interpreteren.
In verband met de borstvoeding en gevoeligheid van zoonlief voor suiker en zuivel eet ik nu zuivelvrij en suikerarm. En juist door al deze ‘beperkingen’ passeren hier in huis de lekkerste creaties de revue: Kokos-chocoladebollen, boekweit-kokos-bananen-pannenkoeken, havermoutkoekjes en rozijnen-kaneelbrood.
Denk puur, puurder puurst en ik stuiter van blijdschap door het huis (een overdosis aan suiker kunnen we nu niet meer de schuld geven). Oké, oké het één valt beter in de smaak bij mijn thuispubliek dan het andere. Het omhoog getrokken neusje en de blik VIES staan soms al op het snoetje van onze peuterpuber voordat er überhaupt geproefd is.
Manlief, komt soms ook beneden met een gezicht dat uitstraalt “Bah! Wat heb jij nu weer gemaakt.” En met zo’n zelfde opgetrokken neus wordt er met tegenzin een hap genomen. Soms ben ik de enige hier in huis die smult van een heerlijk suiker- en zuivelvrij brood. Want de broden zijn soms zo hard dat ik van fors aantal een solide muurtje zou kunnen bouwen. Maar, gelukkig, vaak genoeg, en steeds vaker, luidt het oordeel… “Lekker!!” En dan , dan glundert deze doe-het-zelver.
Wat betreft brood ga ik mijn lieve vader eens doorzagen. Want met zijn kennis als opgeleid broodbakker (nooit praktiserend) kan hij mij zeer waarschijnlijk de helpende hand bieden om de volgende keer dat brood luchtiger te maken, minder baksteen (wat niet inhoudt dat ie niet lekker is, maar wel dat dit het thuisfront nog kan weerhouden mee te eten).
Ik bak, kook en kweek vrolijk door. Voedsel heeft mij niet eerder zoveel energie gegeven.