Gezondheid

‘Health can be measured as one's ability to recover from shock (destabilisation)’

Gedachten stroom

Op Facebook zag ik een post van mijn oud studiegenoot Paul Pui Wo Lee met als eerste regel ‘Health can be measured as one’s ability to recover from shock (destabilisation)’ en dit zette een hele reeks aan gedachten bij bij aan. 

Mijn meisje van 8 met Diabetes type 1 en coeliakie is momenteel een heel stabiel, blij en gelukkig meisje. Ik zie een meisje vol energie, positiviteit, aanpassingsvermogen en veerkracht.
Voor mij staat een gezond kind. Ja ze heeft 2 auto-immuunziektes. Ze heeft deze ziektes, ze is ze niet. Keer op keer besef ik weer wat een enorme veerkracht zij heeft, een zelfherstellend vermogen om u tegen te zeggen. Mijn inziens een optimale gezondheid.

Auw!

Nu begrijp ik ook wat mij raakte toen recent iemand tegen mij zei: ‘lijkt mij zo moeilijk om een ziek kind te hebben.’ Ik merkte een fysieke reactie op deze opmerking. Mijn maag kroop ineen en het was alsof er in mijn hele lichaam minder zuurstof aanwezig was. Dit voelde zo niet als waarheid. 

Ja, er zijn 2 diagnoses en het vraagt heel veel aanpassingsvermogen, hard werken, alert zijn en soms een meisje wat helemaal niet fit is, boos en verdrietig en soms is ze ziek. Extra ziek? Volgens mij niet eens. 

Ik zie Evy niet als een ziek kind. Is mijn reactie er één omdat het een te grote confrontatie is met de werkelijkheid? Wil ik het niet onder ogen komen? Kijk ik er van weg?

De realiteit geeft geen ruimte voor wegkijken en ontkennen. Iedere dag vraagt zoveel alertheid en confrontatie, maar ook zie ik iedere dag. herstel en veerkracht. Ik zie het bij dit mensenkind. Mijn mensenkind, mijn dochter.

Conclusie

Gezondheid en hoe deze ‘is’ wordt vaak neergezet met een conclusie. Als je dit hebt, dan ben je ziek. Wanneer het zo gaat, dan ben je gezond. 

Even heel zwart/wit het één is goed (zoals je het wil hebben) en het andere is slecht.

En ja, natuurlijk zou ik het, als het kon, anders wensen.

Maar wat als je uitgangssituatie niet meer anders kan? Is dan je kans op een goede of optimale  gezondheid verkeken? Nee toch?!!

Ik lees actief mee op pagina’s voor ouders met kinderen met verschillende diagnoses en lees daar veel verhalen. En wat hoor ik dan over gezonde, veerkrachtige en ook strijdende en zoekende kinderen. 

En allen met een enorme gezondheid, zo in staat te herstellen van wat hen is overkomen en hen op dagelijkse basis overkomt. Wat een vermogen tot herstel en doorgaan hebben zij.

Maar ook mensen in mijn directe omgeving en in de kringen daar buiten. 

Zij die door fysiek zeer zware tijden heen gaan. Doorgaan en krachtiger en meer bewust in het leven staan. Boosheid en verdriet ruimte geven. En dat wat speelt het gewicht mag hebben dat het heeft. 

Herstel staat, mijn inziens,  niet voor terug gaan naar hoe het was. Herstel staat voor zijn met hoe het nu is en vanuit daar verder. 

Vrijheid

Vlak na de diagnose Diabetes type 1 bij Evy heb ik mij afgevraagd wat ik mijn meisje in dit alles hoop te laten (blijven) ervaren. Daar kwam uit ‘vrijheid’ een gevoel/ervaren van vrijheid. En daarom maak ik bepaalde keuzes heel bewust. Die zeker niet altijd makkelijk zijn. Maar ik maak ze met en in vertrouwen.

Zoveel veerkracht mogen aanschouwen doet vertrouwen. 

                                                                                                             Margriet de Rijk